پنجمین جشنواره اجتماعی حضرت علی اکبر

پنجمین جشنواره اجتماعی حضزت علی اکبر تحت عنوان تجلیل از 100نخبه برترکشور

خبرنگار معبری به آسمان: هرساله همایشی با نام جشنواره اجتماعی حضرت علی اکبر تحت عنوان تجلیل از نخبگان و جوانان برتر در استان تهران برگزار می شود که از 100نخبه کشور تقدیر می شود. 

نشست چند گروه جهادی با ستاد عالی کانون های مساجد کشور

بهره گیری گروه های جهادی وکانون های مساجد از ظرفیت یکدیگر

 معبری به آسمان:حجت السلام سلیمانی باتاکیدبرافزایش تعامل میان گروه های جهادی باکانون های روستایی گفت:

کانون های مساجد روستایی و گروه های جهادی باید از ظرفیت یکدیگر برای آبادی ایران اسلامی استفاده کنند.

خدا اینگونه خواسته!!

خدا اینگونه خواسته!!

امروز روز هدایت نسلهاى آینده است.....

کمربندهاتان را ببندید که هیچ چیز تغییر نکرده است....

امروز روزى است که خدا اینگونه خواسته است. و دیروز خدا آنگونه خواسته بود...

و فردا انشاءاللّه روز پیروزى جنود حق خواهد بود....

ولى خواست خدا هر چه هست ما در مقابل آن خاضعیم....

و ما تابع امر خداییم، و به همین دلیل طالب شهادتیم...

امام خمینی (ره)

هر وقت که از اخبار کشور، چیزهایی را می‌شنوم و ناراحت می‌شوم، یک لحظه که فکر می‌کنم و می‌بینم سایه ولی فقیه بالای سرمان است، تمام غم و غصه ام فراموش می‌شود و خیلی زود می‌روم و سجده شکر به جا می‌آورم که اداره امور کشور دست جانشین معصوم است

شهید عبدالحمید رحیمی (ره)

درد = عشق

درد نام دیگر عشق است

همیشه می‌گفت: دردها همیشه بدون دعوت می‌آیند. سرزده! 

بی‌خبر. حواست باشد، همیشه خانه را مرتب نگاه دار. مبادا درد جایی برای نشستن پیدا نکند. خانه‌ات را شلوغ نکن. 

همیشه  برایش آن بالاها جایی خالی بگذار. جایی به «قدر» درد!

می‌گفت: باید بدانی که جز درد نباید بالانشین خانه‌ات باشد. درد مهمان عزیزی‌ست. مهمان آرامی‌ که بی‌صدا می‌آید. می‌نشیند. بی‌صدا می‌رود. 

گاهی آن‌قدر آرام که تو حتی نمی‌فهمی آمدنش را.. رفتنش را.. فقط جای خالی‌اش می‌ماند که دلت را هرّی می‌ریزد. که ناآرامت می‌کند.. تو هم باید همیشه این "جای" را خالی نگه داری. ن

گذاری کسی جای آن بنشیند. می‌گفت: بگذار جای درد فقط  درد بنشیند. فقط  درد بماند..

وکسی که درد دین دارد یار دین است...!

ما بر نمی گردیم...

حرکت ما فقط به سمت جهاد است ...

در راه رسیدن به دوست حتی اگر به نام او هم قسم بخورند که برگردیم چنین نخواهیم کرد.

و این شعر همیشگی ماست در پیاده روی به سمت جهاد:

برای آنکه نیایم اگر کسی حتی 

                    به نام تو قسمم داد بر نمی گردم...

باید گفت حرکت

اما حرکت به کجا؟

حرکتی به سمت دوست 

و این سمت وسو ما را بی تاب تر می کند...

 ما برنمی گردیم...