منتظر واقعی .....

آیا به صرف اینکه در کنج خانه بشنیم دعا کنیم وظیفه خود را انجام داده ایم؟ دیگر بر ما تکلیفی وجود ندارد؟ مگر در زمان حضور امامان دعا نمی کردند ، مگر نه اینکه روز عاشورا  گروهی دست به دعا برداشته و برای پیروزی آن شهید دعا کردند؟ آیا دعای آنان به اجابت رسید و سر حسین (ع) و یاران با وفایش به سر نیزه نرفت؟ و اگر به جای دعا ، نصیحت و نامه نوشتن به امام (ع) مردان و زنان آن زمان به یاری خون خدا می شتافتند زینب (س) ناظر ذبح العظیم می بود؟ و اگر مردم بعد از فتنه سبز عصر خویش به یاری ولایت نشتافته بودند ، عاشورایی دیگر در انتظار منتظران نبود؟ وهمچون بازماندگان روز عاشورا بر سر وصورت خود خاک شرمندگی نمی ریختیم؟ منتظر واقعی کسی است که به یاری حق بشتابد و با دعا خود ساخته شود و با عمل ثابت کند دیگر امام خود را در ظهر عاشورا تنها نمی گذارد و قلب آن یار سفر کرده را از خود مطمئن سازد که جان و آبروی خود در کف دست قرار داده و پیشکش قدوم مبارکش کند .....

در این عصر سرگردانی که مردم دنیا همچون گله ی بی صاحب به هر سوی می روند که شاید لحظه آرامش یابند در این عصری که خدا در مخلوقات ، مخلوقش گم شده است ، در این عصری که اعتقاد به خدا عقب ماندگی فرض می شود ، دراین عصری که دشمن با تمام ظرفیت خود به صحنه آمده و تمام اعتقادات و باورهای مردم را با شگردهای بسیار ظریف از فیلم و سریال و تا اسباب بازی کودکان هدف قرار داده در عصری که یاران - با دید خوشبینانه - نا خواسته سرباز فراماسونری ها      می شوند و تمام آنچه آنان می باید هزینه کنند تا مطلبی را القا کنند با پخش یک سریال که بنیان خانواده را از ریشه می زند مسیر را هموار می کنند و درعصری زندگی می کنیم  که آرزوی زیستن در عصر مسی (Messi) افتخار می شود. این وظیفه هر کسی که درد دین دارد قدمی هر جند کوچک برای ظهور انسان کامل بردارد.