جنگل و شکوه درختان نیز،همه صنع اوست و رنگ خداست ولی چشم ها اسیر و شیفته طبیعت می شود وگاهی این غفلت مانع رسیدن از طبعیت به حقیقت می شود.
باید مخلوق را رها کرد تا خالق دیدار شود و این"آسانی سلوک" و "راحتی رهایی" را در بیابان باید جست؛ چرا که هیچ تو را اسیر خود نمی کند. چشمت شیفته چیزی نمی شود جز خدمت ،جز شیفتگی رهایی از غیر به سمت او...
طالب بی قرار شو تا که قرار آیدت
جمله ی بی قراریت از طلب قرار توست...